Czas na kontynuacje cyklu o sławnym Zacku Herrym. Tom drugi nosi tytuł „Leon” duetu pisarskiego Monsa Kallentofta i Markusa Luttemana. Ciekawa jestem czy będę wnosiła tę część na piedestał. Przekonajmy się!

Akcja powieści rozgrywa się ponownie w zimnym, ciemnym i pokrytym lodem Sztokholmie. W mieście, w którym panuje ciemność. Ludzie snują się po ulicach niczym duchy. Nikt się tu nie uśmiecha, nikt nie ma ochoty zamienić ze sobą, choćby jednego zdania.

Głównym bohaterem jest Zack Herry, którego mieliśmy przyjemność poznać w pierwszym tomie. Nic się  nie zmienił, jeżeli chodzi o jego złe przyzwyczajenia. Problem z narkotykami pogłębia się – staje się coraz poważniejszy. Dalej jest małym, zagubionym dzieckiem, któremu zamordowano mamę. Ta sprawa nadal jest wielką zagadką i nierozwikłaną tajemnicą. Przeszłość depcze mu po piętach. A prywatne życie Zacka to jeden wielki chaos. Co innego w swojej pracy, ponieważ tam odnosi sukcesy i pnie się po szczeblach kariery jako policjant. Teraz awansował na inspektora policji kryminalnej w Jednostce do Zadań Specjalnych.

Mons Kallentoft, Markus Lutteman

Leon

Cykl Zack Herry #2

Seria Herkules

Wydawnictwo Rebis

Po raz kolejny dochodzi do makabrycznej zbrodni. Zupełnie przypadkowe nagranie z drona ukazuje zamarznięte ciało chłopczyka. Dziecko zostało przywiązane do komina i tam pozostawione. Zack zastanawia się: dlaczego? Kto jest na tyle okrutny, aby posunąć się do tak przerażającej zbrodni? Padają przypuszczenia, że dokonane morderstwo, może mieć charakter rytualny. Dużo faktów wskazuje również na to, że ta zbrodnia mogła być odzwierciedleniem pewnego mitu greckiego. Zatem czy morderstw będzie więcej? Policja musiała dowiedzieć się kim był zamordowany chłopiec. Żeby to ustalić śledczy posługują się programem szwedzkiej telewizji, w którym pojawia się twarz chłopca i zapytanie do widzów czy ktokolwiek jest w stanie pomóc w ustaleniu tożsamości dziecka. Aby nie budzić niepotrzebnej paniki, w telewizji nie pojawia się żadna wzmianka o tym, że został on brutalnie zamordowany.

Oczywiście przez całe śledztwo Zackowi towarzyszy Deniz – jego nierozłączna partnerka policyjna. Razem próbują zdobyć jak najwięcej informacji o chłopcu, w jego najbliższym otoczeniu, dlaczego musiał zginąć. Wierzą, że to doprowadzi ich do mordercy, którego chcą dopaść. Jeśli chodzi o tę parę to są bardzo zgranym duetem i świetnie razem ze sobą współpracują. Deniz uważa, że bez Zacka mogłaby zginąć na służbie – jest jedynym kolegą z jej pracy, który aż tak ją chroni. Traktuje go jak przyjaciela i widzi, że coś złego się z nim dzieje. Bardzo chciałaby mu pomóc, ale nie bardzo wie jak.

Pewnego dnia współpracownica o imieniu Sirpa dostaje e-maila z nieznanego jej adresu. Jej oczom ukazuje się link do nagrania, na którym widzi nieżyjącego już chłopca. Dziecko było przetrzymywane w klatce jak dzikie zwierze. Policjanci najchętniej nie oglądaliby tego, bo to co przedstawia ten obraz nie jest przyjemny w odbiorze. Zack, Deniz, Niklas i Rudolf w wielkim poruszeniu oglądają całe nagranie od początku do końca. Cofają do tyłu różne momenty, aby nic nie umknęło ich uwadze. Każdy detal może mieć znaczenie.

Naprawdę  podziwiam pracę tych ludzi. Nie wiem czy ja kiedykolwiek otrząsnęłabym się po zobaczeniu czegoś takiego. Biedne, niewinne dziecko zamknięte w klatce. Uciekające minuty, które złowieszczo wybijały godzinę jego śmierci. Ich praca była bardzo obciążająca psychicznie. Trudno było żyć normalnie po zobaczeniu takiego materiału. W życiu prywatnym te mroczne obrazy wciąż ukazywały się w głowach. Walka, aby je odpędzić była bezskuteczna. Jeden z policjantów – Niklas – nawet na przedstawieniu swojego syna, myślał o  zamordowanym dziecku. Jego syn był w podobnym wieku co ten biedny malec, który był uwięziony w klatce i to sprawiało, że jego myślenie  o tej sprawie się potęgowało. Ogarniał go paraliżujący strach na myśl, co by było, gdyby to spotkało akurat jego synka.

Muszę przyznać, że duet Monsa Kallentofta i Markusa Luttemana nie nie zawiódł. Już sam początek książki bardzo mnie zainteresował. Kartki same przewracały się w moich dłoniach. Byłam tak zaciekawiona czytaniem, że nie zwracałam uwagi, na której stronie jestem. Byłam zdumiona, gdy znalazłam się w połowie książki. Strasznie  mi się podobały opisywanie uczucia i przeżycia bohaterów. Były dla mnie autentyczne i namacalne. Niekiedy sama się z tym utożsamiałam – robiło to na mnie potworne wrażenie. Nie wiem ile razy powiedziałam „wow”. Momentami zatrzymywałam się – robiłam kilkusekundowe przerwy, brałam głęboki oddech i wracałam do czytania. Ta powieść pochłania bez reszty.

Czasami zdarza mi się czytać książki po angielsku. Związane jest to z moją pracą w wydawnictwie, gdzie mam okazję pierwsza przeczytać i zrecenzować daną powieść, która ma szansę zostać wydana u nas w Polsce.

Czytając „Anomaly” od Kristy McGee nie wiedziałam czego mogę się spodziewać. Historia Thalli, która ma piętnaście minut i dwadzieścia trzy sekundy, aby pozostać przy życiu, tylko dlatego, że różni się od innych ludzi w Podziemnym Państwie. Ona coś czuje. Zadaje pytania, a dla Naukowców, którzy stworzyli nowe państwo po wojnie nuklearnej, którą przeżyli wiedzą jedno – to głównie uczucia sprawiły, że coś poszło nie tak i postanowili usunąć emocje z obywateli, których sami stworzyli. Bohaterka przez długi czas próbuje w tajemnicy utrzymać swoje zniekształcenie. I gdy uznana jako zagrożenie ma zostać zgładzona, do akcji wkracza Berk – jej dawny przyjaciel, który szkoli się teraz na Naukowca. Przekonuje innych, aby zatrzymali dziewczynę przy życiu jako obiekt badań. Co przyniesie dziewczynie spędzenie czasu wśród tylu pełnych ambicji Naukowcach? Jak zareaguje na prawdę, że została zaprogramowana a historia opowiedziana przez pewnego starca imieniem John bardzo ją zaciekawi. Kim jest Projektant? Komu może zaufać? Czym są emocje i miłość? Co jeśli nie jest anomalią, tylko częścią większego projektu?

Krista McGee

Anomaly

Anomaly #1

Thomas Nelson
 

Jednak nie wszystko jest tak różowe w nowym świecie, jakby się mogło to wydawać Thalli. Na całe szczęście trzeźwy umysł zachował Berk, który w ostatniej chwili zorientował się, co się dzieje. To też pozwoliło na to, że udało im się uratować siebie oraz dwoje innych bohaterów. Jest to książka z gatunku si-fi/dystopia. Jest to fascynujący, ale zarazem dziwny świat po wojnie nuklearnej, w której to nauka jest najważniejsza, a nie uczucia i duchowość, które zostały genetycznie usunięte z ludzkiego DNA. Zdecydowanie można porównywać tę książkę do innych dystopii, ale z drugiej strony jest ona zdecydowanie inna i wyróżnia się na tle innych, w których tematy są tylko powielane. Perspektywa głównej bohaterki ciekawa a jej rozwój postaci wydawał mi się być inspirujący i bardzo prawdziwy, który momentami rozdzierał serce. Pięknie też została pokazana jej nauka o Projektancie (Bogu), wierze, która powinna być fundamentem miłości oraz zaufaniu do Niego.

Ogólnie jestem już po przeczytaniu również drugiego tomu i według mnie był on jeszcze lepszy od tego, który wprowadził mnie we wszystko. Finał zdecydowanie mnie zaskoczy i gdy tylko będę po przeczytaniu dam Wam znać.

Podsumowanie serii... Myślałam, że tak było a tu się okazuje, że Blair Holden zrobiła mi niezłego psikusa i z rozmachem napisała czwarty i piąty tom, o którym pisałam na blogu, więc jeśli jesteście ciekawi to możecie przeczytać o nim w tym poście. Jaka jest czwarta część? Inna. W zupełności coś się zmieniło i na całe szczęście, bo jeśli znów miałabym dostać 'dramę stulecia' odpuściłabym sobie tę serię i jej nie doczytała, gdyby pojawił się piąty tom u nas na rynku.

Zapraszam do oglądania!

Pepper Winteres jest mistrzynią w rozdzieraniu serc swoim czytelnikom. „Łzy Tess” to był ułamek tego, co my czytelnicy dostajemy w tej części. „Kwintesencja Q” rozpoczyna się niedługo po powrocie Tess do Quincy'ego we Francji. Oboje muszą nauczyć się ufać sobie nawzajem i przejść od nowa swoją relację dla swojego dobra. Bez wątpienie życie Q wywróciła Tess, ponieważ ten tajemniczy i bogaty mężczyzna twardo stąpał po ziemi. Bohater walczy też z własnymi demonami, aby nie być okrutnym człowiekiem jak jego ojciec. Z kolei Tess? Ona szuka zemsty i jest zdeterminowana, ponieważ chce odpłacić się za porwanie i sprzedanie wbrew jej woli. Czy ta dwójka bohaterów otrzymała to na czym zależało im najbardziej?

Pepper Winteres

Kwintesencja Q

Potwory z ciemności #2

Wydawnictwo Kobiece

Początek powieści jest spokojny i wiele się w nim nie dzieje. Jednak po tym spokojnym wprowadzeniu przez autorkę, wydarza się pewna rzecz, o której nie chcę pisać, ponieważ to za duży spojler, ale „Kwintesencja Q”  wywołała u mnie wiele emocji, które mieszały się ze sobą. Przerażenie, rozpacz, paraliżujące poczucie straty. Podobało mi się przedstawienie postaci, których mogłam jeszcze bardziej poznać. Sam Q, który kłócił się sam ze sobą, który był pełen strachu i obaw, a z drugiej strony chciał ryzykować. Oczywiście, że był przestraszony też tym, że jego potwór może wrócić i to spowoduje, że może ją zabić. Tess nie pozostawała z tyłu, ponieważ ona z kolei walczyła i była bardzo pewna siebie. Wiedziała i czuła, że mężczyzna ją kocha i z powodu tej miłości pozwalała mu na nią, ale w pewnych granicach, co prowadziło do kilku konfliktów między nimi, ale to prawdopodobnie miało służyć temu, by przedstawić jedne z najgorętszych scen seksu, jakie miały miejsce w tej powieści.

„Łzy Tess” były mroczne, fascynujące i pozostawiły wielki niedosyt, ale drugi tom? Tego się nie spodziewałam i zostałam jeszcze bardziej zdruzgotana niż ostatnio. Historia, która sprawiła, że nie oderwałam się od książki, dopóki jej nie skończyłam. Styl powieści jest bardzo dobry. Jeśli czytaliście pierwszy tom i wam się podobał, to myślę, że przy drugim też nie będzie takiego problemu. Tak jak wspomniałam, z początku fabuła nie była porywająca, ale z czasem to wszystko się zmieniło i czytasz, ponieważ chcesz wiedzieć więcej, a gdy już to wiesz to nagle okazuje się, że koniec i musisz czekać na ciąg dalszy.

Tess to bohaterka przedstawiona jako prawdziwa wojowniczka. Silna, zdeterminowana, pewna siebie, która nie zapomina też o uczuciach. Na całe szczęście i ona miała granice swojej wytrzymałości i kierunek, w którym ta historia poszła, pokazała, że Tess może być też zadziorna i bezczelna. Ta dziewczyna wiele przeszła i tu akurat pękło mi serce. Jeśli chodzi o Quincy'ego to władczy i pewny siebie francuz, który walczy sam ze sobą. Toczy bitwę ze swoim wewnętrznym potworem. On tak samo jak Tess ma wiele do zniesienia, ale i do udowodnienia. Potrafi przyznać się przed sobą do własnych uczuć i to spowodowało też, że ucieszyłam się. To było wzruszające, gdy sam się przed sobą otworzył.

„Kwintesencja Q” to bardzo emocjonalna kontynuacja historii Q i Tess. Nie zawsze kolejne tomy są tak dobre jak pierwsze tomy. W tym przypadku ta jest warta wszystkiego. Nie pamiętam, kiedy ostatni raz książka tak bardzo przykuła moją uwagę, że mówiłam sobie: „Jeszcze tylko jeden rozdział”. Jeśli szukacie powieści, która opowiada o tragedii, horrorze, dużo w niej erotyzmu a także wielkiej miłości, to myślę, że powieść Pepper Winteres jest waszym must have i to jedna z propozycji, którą można dodać na półkę pod nazwą książki dla kobiet.

W dalszym ciągu rozwijam w sobie pasję, jaką stało się czytanie, dlatego sięgnęłam po książkę autora jak do tej pory mi nieznanego. Mój wybór padł na powieść sensacyjną Andrew Rossa pt.: „Dubler”.

Głównym bohaterem powieści jest Andrzej Zapolski, który wraz ze swoją rodziną z Polski postanowił przeprowadzić się do Ameryki, w której żyli już dokładnie sześć lat. Natomiast od lat czterech mieszkali w małej społeczności, jakim było Grey City. Nasz główny bohater jest funkcjonariuszem policji i jest jednym z pięciu policjantów w mieście. Jest to spokojna okolica, w której wszyscy się znają. Nigdy nie było tam prawdziwych przestępców. Tylko czasami kogoś aresztowano za drobne wykroczenia czyli to nic szczególnego. Ale syn Andrzeja – Michaś Zapolski, który miał dziewięć lat uwielbiał słuchać wymyślonych opowieści ojca o codziennym ujmowaniu sprawców przez swojego tatę, który był dla niego super policjantem.

Andrzej mieszkał razem ze swoim synkiem i żoną Anną i tworzyli zgraną, kochającą się rodzinę. Żona i syn byli dla niego najważniejsi. W Annie zawsze miał oparcie. Była nie tylko jego żoną, ale i partnerką. Dorównywała mężowi na każdym kroku. Swoją urodą wzbudzała zazdrość wśród kolegów Andrzeja. Z kolei swoją energicznością wzbudzała w nim podziw i dumę. Bardzo pragnęli, aby ich rodzina się powiększyła. Marzyli o drugim dziecku, to byłaby ich pełnia szczęścia. A Polacy mieli bardzo dobrą opinie w mieście. Nie mieli żadnych wrogów, wszyscy darzyli ich szacunkiem...


W tej powieści przeplatają się wydarzenia z życia Andrzeja Zapolskiego i jego rodziny w Ameryce, jak i  opisywane jest życie niejakiego Piotra Koniecznego – w Warszawie. Sama na początku zastanawiałam się czy ma to ze sobą jakieś powiązanie? Podobnie jak Zapolski, Konieczny pracował w Agencji Bezpieczeństwa Narodowego. Na początku książki nie zostało wyjaśnione od razu jak te dwie postacie ze sobą powiązane. Czy będzie ich łączyła wspólna historia? Zapewne tak. Powieść sensacyjna to przeplatające się ze sobą wydarzenia, które tworzą jedną i zgraną całość. To wzbudzało moją ciekawość. Kim tak naprawdę jest Piotr? I jaka jest jego rola? Czy ten bohater będzie miał jakkolwiek do czynienia z losami głównego bohatera? Czy będzie uczestniczył w wydarzeniach związanych z Andrzejem? Jak ochoczo wtedy przewracałam kolejne strony książki, aby się tego dowiedzieć.


Napięcie w powieści wzrasta, gdy Andrzej odbiera jeden telefon na komisariacie, który zmienia wszystko. Jakiś obcy mężczyzna grozi mu, że zabije jego synka. Zrobi to, jeżeli za kilka minut nie zjawi się w swoim domu sam. W tym momencie mój puls przyśpieszył. Ten niespodziewany zwrot akcji niszczy cały spokój rodziny Zapolskich. Ich życie zostaje wywrócone do góry nogami. Andrzej po odłożeniu słuchawki jest przerażony. Wcale mu się nie dziwię. Też byłabym, gdyby w grę wchodziło zdrowie i życie mojego dziecka. Czuć było te emocje – strach, panikę. Miałam ciarki na ciele. Mężczyzna nie miał zbyt wiele czasu – tylko dziesięć minut – co powodowało rosnącą wciąż adrenalinę. Moje oczy stawały się coraz większe ze zdumienia, kiedy Andrzej jak szalony pędził do domu. Moje serce biło coraz szybciej na myśl o tym co zastanie, gdy już przekroczy próg swojego domu. Zapolski wraz ze swoją rodziną zostali porwani i wywiezieni w miejsce, gdzie nie było widać żywej duszy. W miejsce, gdzie szanse na ratunek są nikłe i ich odnalezienie jest bardzo małe. Zdezorientowani nie mieli pojęcia gdzie są i dlaczego to wszystko się dzieje.

Nie mogę sobie wyobrazić strachu rodziny, która nie zdawała sobie sprawy z tego gdzie jest. Andrzej nie miał pojęcia czego chcą od niego Ci ludzie. To musiała być wielka pomyłka. Zrozumiał, że musi robić wszystko, aby bandyci wypuścili jego rodzinę. Musiał chronić ich bez względu na wszystko i zgadzać się na wszystko. Akcja stała się dramatyczna, kiedy ich rozdzielili. Dokąd wywożą Andrzeja? Co takiego ważnego ma dostarczyć tym nieprzyjemnym ludziom? Bardzo chciałby to wiedzieć, ale niestety nie wiedział. Andrzej nie miał czasu, musiał działać szybko. Nie było tu czasu na myślenie. Atmosfera była naprawdę gorąca. Zaczynałam darzyć tego bohatera szacunkiem. W tym całym koszmarze potrafił zachować zimną krew. Nie czekał, po prostu działał. Każda minuta była na wagę złota.

W „Dublerze” zwróciłam uwagę na dialogi. Niektóre z nich były pełne dowcipu, co wywoływało u mnie śmiech. Nietuzinkowe opisy akcji ABW i działań funkcjonariuszy prawa, przeplatane z niebanalnym humorem. Dla mnie bomba! Natomiast co mi się nie spodobało? W wydrukowanym wydaniu książki natknęłam się na błędy językowe. Niektóre literki były „zjadane”. Niby niewielkie błędy, ale jednak nie miały prawa mieć miejsca. To psuło mój odbiór.

Natomiast, jeżeli chodzi o całą dynamikę  powieści i rozwój sytuacji – dla mnie coś fantastycznego. Trzyma w napięciu i budzi zainteresowanie czytelnika. Naprawdę wywołuje żywe emocje. W tego typu książkach najbardziej kocham to, że potrafią oderwać od rzeczywistości. Czytelnik przesiąka całym sobą w opisywaną historię i zdarzenia. „Dubler” jak dla mnie jest niewątpliwie jedną z takich książek.