Książka z gatunku fantasy, którą przeczytałam już po obejrzeniu filmu, na którym byłam w kinie kilka miesięcy temu.

Seria Żywe maszyny jest skierowana do młodych czytelników, którzy szukają walki, która z kolei obali skorumpowany system wielkich ideałów. To nowe dystopijne otoczenie, które jest dość ponure, nie ma w nim szansy chociaż na cień promyka słońca. Nie sądziłam, że fabuła będzie tak wartka - jak to było w przypadku filmu, ale książka tak jak ekranizacja, pokazała nowy świat, który jest całkowicie zniszczony i bohaterów, którzy chcą ugrać coś dla siebie.


Wyobraźcie sobie jak w odległej przyszłości ziemia jest niczym więcej niż jałowym krajobrazem zaśmieconym zardzewiałymi resztkami rozpadającego się otoczenia. A ludzie zostali zmuszeni do przeniesienia miasta z ziemi do wędrujących domów, które wyposażone są w parujące silniki i grasują na pustkowiach w poszukiwaniu mniejszych miast, aby dosłownie - pożreć je i zrobić z nich kupę złomu. Jednym takim miastem jest to, w którym mieszka główna bohaterka o imieniu Hester, która po nieudanej ucieczce od Londynu trafia do niego. To stwarza jej niebagatelną możliwość do wyrównania rachunków z wrogami. Do tego władze Londynu mają pewne plany, co do swojego rychłego rozwoju, ale czy to nie przyniesie jeszcze większych szkód?

Ten intrygujący świat „Zabójczych maszyn” ma naprawdę wiele do zaoferowania i nie tylko darwinizm miejski. W końcu społeczeństwo zostało zniszczone przez atomistykę oraz wirusy podczas wojny sześćdziesięciominutowej. Styl powieści i to jak autor zwraca uwagę na detale w swoim opowiadaniu tej historii to było naprawdę coś. Nie czułam, że książka jest gorsza od ekranizacji albo żeby film nie pokazał mi tego, co powinien. Oba te utwory cudownie się dopełniły i sprawiły, że moje wyobrażenie o tej przyszłości jest jeszcze lepsze. Oprócz wędrującego Londynu, który ma swój plan i chce rosnąć w siłę za wszelką cenę, mamy tutaj do czynienia ze wskrzeszonymi ludźmi - trochę jak zombie, którzy pragną czegoś innego a zwłaszcza jeden, który poszukuje Hester... Istnieje nawet miasto Shan Gao, które jest chronione geograficznie przed transakcyjnymi miastami i odgrywa ono bardzo ważną rolę.

Źródło: Universal Pictures

Bohaterowie, bo czas się na nich skupić ciut dłużej. Tom Natsworthy jest młodym idealistą, który uczy się w trzeciej klasie Gildii Historyków, co oznacza, że interesuje się przeszłością i bardzo dużo czasu spędza na badaniu ich i sprawdzaniu, czym to było i do czego służyło. Swoją pracę traktuje bardzo poważnie i nie wyobraża sobie, że mógłby uchybić w czymś władzom Londynu. Chłopak nie ma rodziców, ponieważ zginęli, ale nie zostało to jasno wyjaśnione. Hester Shaw to moja ulubienica, która od pierwszej chwili na ekranie w kinie sprawiła, że ją polubiłam. To ciekawa postać. Jej rodzice również nie żyją - a raczej zostali zamordowani przez Valentine'a. Hester również została przez niego zaatakowana i pozostawiona na pewną śmierć, ale na szczęście tak się nie stało. Wraca po tych siedmiu latach i choć jej dusza oraz twarz są mocno pokaleczone, zaprzysięgła sobie, że pomści rodziców i zabije Valentine'a. A jak już jesteśmy przy Valentinie to ten ma córkę, która jest przykładną córeczką tatusia, ale wszystko do czasu, bo w końcu i ona dowiaduje się, co zaplanował jej ojciec. Katherine będzie szukała prawdy, która bardzo mocno nią wstrząśnie, ponieważ przeszłość Valentine'a jest niejasna a on sam pragnie, aby to zostało tajemnicą.

Fabuła w „Zabójczych maszynach” jest wartka i nie można narzekać na nudę. Zwłaszcza wszystko nabiera tempa, gdy główni bohaterowie Hester i Tom zostają wyrzuceni z miasta przez Valentine'a i schwytani przez piratów. Ich potyczki i to co myślał sam Valentine, że się ich pozbył było ciekawe. Do tej całej przygody trzeba wspomnieć o MEDUZIE, która jest bronią wcześniejszych cywilizacji i nad którą usilnie pracuje Valentine.

Książka kończy się w sposób, w którym nie sposób przewidzieć, co będzie dalej i dlatego zamówiłam sobie drugi tom. Mam nadzieję, że seria nie zostanie przerwana przez wydawnictwo, bo chyba będę zła. Oczywiście w ostateczności sięgnę po wersję angielską, ale jednak wolałabym mieć je w polskim wydaniu.

Ostatnio zaczęłam oglądać Insatiable, który przez swoją formę jest dość kontrowersyjny, ale pokazując poprzez satyrę pewne stereotypowe zachowania, jest ciekawy. Czy to serial młodzieżowy? I tak, i nie. Oczywiście, że znajdą się ci, którzy będą nim zachwyceni, ale i ci, którzy stwierdzą, że jest płytki i czują się zażenowani oglądając go. Jednak z tego serialu wiadrami wylewa się czarny humor. Paszkwil, ale bardziej pasujący pamflet, którego zadaniem jest zdemaskować, ośmieszyć, poniżyć osoby lub środowiska społeczne. Zazwyczaj w tego typu utworach używa się ekspresywnej retoryki, przejaskrawionych sformułowań czy idiotcznych zachowań...

Źródło: Netflix

Gdy zobaczyłam zwiastun wiedziałam, że może być różnie, zwłaszcza że do wspomnianych Królowych krzyku też podchodziłam z rezerwą i pierwsze odcinki odbierałam raz dobrze, raz źle... I żeby nie było, w serialu Netflixa nie chodzi o wyśmiewanie ludzi otyłych. Tylko to zwrócenie uwagi na to jak takie osoby mogą czuć się wykluczone ze społeczeństwa, poprzez zachowania szczupłych i idealnie pięknych. To wyśmianie według mnie tej drugiej grupy społecznej.

Patty Bladell (w tej roli Debby Ryan) to siedemnastolatka z dość dużą nadwagą. Gruba Patty, która ma tylko jedną przyjaciółkę, pewnego dnia uderzona przez bezdomnego, który łamie jej szczękę trafia do szpitala. Przez kolejne miesiące jest odżywiana płynnym pokarmem... a w wyniku tego udaje jej się schudnąć trzydzieści kilogramów. Czy takie rzeczy są możliwe? Nie wiem, możliwe... sama pamiętam, że leżąc w szpitalu dwa miesiące schudłam 15 kilogramów. Dziewczyna oskarżona o napaść dostaje adwokata - Boba Armstronga (Dallas Roberts), który oprócz swojego wyuczonego fachu lepiej czuje się, gdy trenuje kandydatki do tytułów miss. Ona pragnie zemsty na wszystkich osobach, którzy się z niej naśmiewali, on pragnie znowu lśnić w konkursach piękności i postanawia, by to właśnie Patty była tą królową.

Źródło: Netflix

Jak scharakteryzowałabym fabułę serialu? To idealne połączenie, groteska, która łączy ze sobą wszystko to, co do siebie nie pasuje. Postacie są przerysowane. Zazdrośni, pewni siebie, aroganccy, którzy za nic w świecie mają innych. Najważniejsze żeby to na mnie patrzyli za wszelką cenę. Na całe szczęście wyśmiewając stereotypowe zachowania twórcy nie skupili się tylko na niewinnych, ale tych poszkodowanych też. Dostaje się osobom otyłym, ale i tym, którzy traktowali Patty źle. Można krzyczeć i mówić, że serial to absurd. Gdzie to może być śmieszne i w granicach czegokolwiek... Jednak spełnia swój cel. Zaczęto mówić o nim głośno i o tym, co przedstawia a to daje nadzieję, że nietolerancja i przemoc nie będą tematem tabu, który najchętniej zamiata się pod dywan.

Autorka jest mi znana, choć to moje pierwsze spotkanie z nią i muszę przyznać, że historia siedemnastoletniej dziewczyny, która jest półkrwistą, zrodzoną z matki Hematoi i ludzkiego ojca. Ucząca się w Przymierzu, gdzie szkolona jest na Strażniczkę - wojowniczkę, która poluje na Daimony bardzo mi się spodobała. Mam kilka porównań do innej znanej mi serii, którą kiedyś przeczytałam czyli „Akademię Wampirów”. Wracając do „Dwóch światów” to pierwszy tom z serii Covenant to bardzo dobry początek i tylko czekać aż pojawią się u nas kolejne tomy, bo sprawdziłam je na Goodreads i jeszcze długo nie rozstaniemy się z bohaterami.

Jennifer L. Armentrout

Dwa światy

Covenant #1

Wydawnictwo Filia

Matka Alexandry, gdy dziewczyna była w trakcie szkolenia w Przymierzu postanowiła zabrać córkę ze sobą i uciec. Tak ukrywały się przed strażnikami przez wiele lat. Jednak pewnego dnia padają ofiarą daimonów, które zabijają jej matkę a nastolatka powraca do Przymierza. Po jej powrocie do szkoły nie każdy cieszy się z jej powrotu. Wuj nie chce godzić się, aby ponownie rozpoczęła szkolenie i wysyła ją na służbę. Na całe szczęście po jej stronie staje Aiden, który jest najlepszym z najlepszych i to właśnie ten utalentowany wojownik, który zostaje jej trenerem. Wspólnie muszą nadrobić zaległości w materiale przez całe wakacje, aby Alex mogła rozpocząć nowy rok szkolny i żeby mogła udowodnić, że zasługuje na drugą szansę.

Alex to bohaterka, w której drzemie duży potencjał i jest to podkreślane w powieści. To silna i zdeterminowana bohaterka, która staje przed trudnym wyborem. Młodzieńcze usposobienie bohaterki, również jest często niedojrzałe, bo o ile pokazuje swoją siłę i chęci, to z drugiej strony jest dzika, nieokiełznana i bardzo często lekkomyślna. Często nie widzi skutków swoich działań, przez co sprowadza na siebie niepotrzebne niebezpieczeństwo. Z jednej strony chce pozostać w Przymierzu, ale z drugiej strony zaprzecza temu całym swoim sercem. Wszystko staje się jeszcze bardziej poważne, gdy Alex stoi w obliczu niemożliwej sytuacji. Do tego związki pomiędzy tymi czystej krwi, a półkrwistymi są zakazane. Cieszę się, że wątek miłosny nie przysłonił reszty. Wszystko zostało opisane z umiarem i autorka skupiła się w głównej mierze na aspekcie paranormalnym i działaniach bohaterów. Akcja jest wartka i choć początek wydał mi się drętwy to później było tylko lepiej. Co do Aidena to nie mogę jakoś powiedzieć o nim za dużo, bo mam wrażenie, że dostałam go ciut za mało. Przypisałabym go do roli chłopaka z sąsiedztwa, bo był czuły, cierpliwy, troskliwy, wyrozumiały, miał swoje zasady i nie działał pochopnie. Oczywiście mogło to być spowodowane tym, co go spotkało w przeszłości, ponieważ musiał zająć się bratem. Jednak dla mnie to za mało żeby powiedzieć czy go polubiłam, czy nie.

„Dwa światy” to dobry początek serii i powieść napisana jest z myślą o nastoletniej młodzieży. Młodzieżowa książka fantasy, która urzeka swoją pomysłowością, choć jak wspomniałam widzę kilka podobieństw z serią, którą wymieniłam wyżej. Jeśli chodzi o mnie to ja chcę kontynuować czytanie tej serii. Styl powieści bardzo dobry i czyta się ją przyjemnie. Autorka wyjaśnia wszystkie niezrozumiałe dla czytelników sprawy w sposób bardzo lekki i prosty. Jennifer L. Armentrout to autorka znana dzięki serii Lux, która przede mną. Zwłaszcza że czekam na wznowioną serię z tymi pięknymi okładkami!

Książka do kupienia w Księgarni Internetowej Gandalf, pod linkiem:
https://www.gandalf.com.pl/b/dwa-swiaty-i/

Do 31 marca 2019 roku, z okazji 15 urodzin Gandalfa, wraz z Księgarnią mamy dla Was kod rabatowy 35% od ceny detalicznej na wszystkie książki z oferty.
KOD: gandalf00

Zostało tylko kilka tygodni i ostatnie zmagania w zamku dobiegają końca. Kandydatki wyruszają w objazd po Królestwie Viterry a pod koniec całego wyjazdu dziewczęta mają dowiedzieć się, który z uroczych chłopców jest księciem. Ten z kolei wybierze dwie księżniczki, które przejdą do następnego etapu... Serce Tatiany jest rozdarte pomiędzy Phillipem a Henrym i sama nie wie, co powinna zrobić. Czy podróż po królestwie pomoże jej dokonać prawidłowej decyzji i dojrzeć to, co jest kłamstwem a co prawdą?

Valentina Fast

Royal. Korona ze stali

Wydawnictwo Media Rodzina

Już przy wcześniejszych tomach wspominałam, że jestem zachwycona tą serią, bo ciągle się coś dzieje i nie ma tutaj możliwości na nudę. „Royal. Korona ze stali” to tom, w którym nie tylko dowiadujemy się, który z książąt jest tym prawdziwym, ale z niecierpliwością oczekujemy też tego, kogo wybierze Tatiana. Jak myślicie kogo wybrała? Który z nich jest księciem? Dobrze jest zobaczyć, że główna bohaterka bardzo dojrzała od pierwszego tomu i jest zdecydowana i ma określone zdanie na dany temat. Mimo że serce nie ułatwia jej tego zadania. Cieszyłam się, że wciąż ma wsparcie swojej przyjaciółki Claire, która była z nią na dobre i na złe. Przyznam się, że co do tożsamości księcia to dobrze typowałam od pierwszego tomu, ale z drugiej strony byłam też zawiedziona, że to nie kto inny. Och, jeśli myślicie, że zdradzę Wam jego tożsamość to niestety, ale nie będzie spoilera. To byłaby zbrodnia i to w biały dzień. Zdradzę tylko, że Clarie otrzymała swoje szczęśliwe zakończenie! Jeśli czytaliście poprzednie tomy to wiecie doskonale do kogo bohaterka wzdychała i kogo możecie wykreślić ze swojej listy podejrzanych.

Styl pisarski Valentiny Fast znacznie się poprawił. Ja zauważam różnicę w stylu, który się poprawił. Ponadto historia wciąga od pierwszych stron z powrotem do świata Viterry, że nie sposób odłożyć tę powieść na bok. Czwarty tom jest pełen niespodzianek i nieoczekiwanych zwrotów akcji. Narracja opowiedziana z perspektywy Tatiany jak w przypadku poprzednich tomów. Lecz sposób przedstawienia perspektywy głównej bohaterki jak już wspomniałam, jest bardzo dojrzały. Jesteśmy w stanie jasno dowiedzieć się, co się dzieje, ale nie zapomniano tutaj o uczuciach i myślach bohaterki, które dopełniają tylko fabułę. Okładka piękna i przykuwa uwagę. Z resztą każda z okładek tomów wcześniejszych lub tych, które dopiero będą miały swoją premierę, ze sobą współgrają.

W „Royal. Korona ze stali” wiele się działo. Było wiele śmiechu, ale i kilka chwil smutku, kiedy zastanawiałam się czy główna bohaterka sobie poradzi. To nie to, że nie miałam wiary w jej siłę, ale zwroty akcji zmusiły mnie do takiego myślenia. Koniec książki sprawił, że nie mogę doczekać się kolejnej części. Czy Tania zdobędzie serce księcia a może wygra jej przeciwniczka?

Z niecierpliwością czekam na więcej, ponieważ ten cliffhanger zbudował takie napięcie, że bardzo chętnie złapałabym już za kolejny tom! A gdybym miała określić ten tom jednym zdaniem to powiedziałabym, że jest to bardzo napisany tom, który niewątpliwie może złamać niejednemu fanowi serce!

Kim Holden wie jak pisać żeby podobało się to czytelnikom a jednocześnie opowieść zapadła w serce. Przyznaje pierwszy tom średnio mi się podobał. Franco pokochałam całym sercem, ale nie sądziłam, że przy Gusie będę tak płakać... Wyłam jak bóbr. W tej powieści było tyle emocji, że nie wiedziałam jak mam powstrzymywać moje serce przed rozpaczą, ale za to zakończenie wywołało uśmiech na mojej twarzy i wiem, że to była nagroda za te wszystkie wypłakane chwile! Jeśli czytaliście „Promyczka” to doskonale wiecie kim była Kate dla Gusa a jeśli nie wiecie to nie będę niczego spojlerować, ponieważ zepsuję Wam frajdę z czytania. Kate była wszystkim dla chłopaka - najdroższą przyjaciółką... sercem. Gdy jej zabrakło bohater bardzo mocno się pogubił i nie wiedział już co czuje...

Kim Holden

Gus

Promyczek #2

Wydawnictwo Filia

„Gus” to smutna podróż przesiąknięta głębokim bólem i smutkiem. To tęsknota za kimś, kto jest z nami w naszym sercu. Gus w tej części stał się moją ulubioną postacią. Był zagubiony i załamany. Miotał się w swoich emocjach, które bardzo często były sprzeczne, ale nie ma co się temu dziwić. Nie był do końca sobą. Był samotny. To w jak niesamowity sposób autorka pisze o codzienności bardzo mi się podobało. Zwykła proza życia, coś z czym każdy z nas się kiedyś zmierzył mniej lub bardziej. Żałoba. Smutek. Wybór. Sama nie wiem jak mogę Wam przedstawić postać tego bohatera, bo najzwyczajniej brakuje mi jakichkolwiek słów żebym mogła go dobrze opisać. W życiu Gusa pojawia się dziewczyna o imieniu Scout. Wkracza w jego życie jak tornado i zdecydowanie jest to właściwy czas, w którym ona się pojawiła. Oczywiście Gus z początku jest zdystansowany, widać, że mu się to nie podoba, ale z biegiem czasu wszystko się zmienia. Bohaterowie spędzają ze sobą dużo czasu, a to pomaga Gusowi leczyć jego rany i znów być sobą. A ona? Scout okazała się być lekiem na całe zło.

Styl powieści bardzo dobry a pióro Holden sprawia, że nie chce się odkładać książki na bok. Czyta się ją przyjemnie i szybko. Wiele w niej emocji i bez chusteczek się nie obejdzie, więc zaopatrzcie się w nie. Mimo że Kate jest we wspomnieniach to jednak czuję się jej obecność. Jest wyryta w sercu Gusa i jest z nim codziennie i choć na początku, gdy się o tym czyta to boli, to później ten ból zmienia się w nadzieję na lepsze jutro. Na to, że zawsze po burzy wychodzi słońce i rozświetla świat swoimi promykami.

Kim Holden to mistrzyni w pisaniu pięknych, emocjonalnych i porywających historii. Jej postacie są bardzo realne, to tak jakby byli tuż obok nas i byli naszymi sąsiadami. Jej powieści chyba zawsze mnie będą doprowadzać do płaczu i sprawiać też, że uśmiecham się, gdy dzieje się coś dobrego. „Gus” to cudowna powieść i z pewnością będę do niej wracać nie raz!

Książka do kupienia w Księgarni Internetowej Gandalf, pod linkiem:
https://www.gandalf.com.pl/b/gus/

Do 31 marca 2019 roku, z okazji 15 urodzin Gandalfa, wraz z Księgarnią mamy dla Was kod rabatowy 35% od ceny detalicznej na wszystkie książki z oferty.
KOD: gandalf00

Po książkę sięgnęłam, ponieważ zachęciła mnie do tego okładka, która moim zdaniem jest przepiękna. Z ciekawości weszłam też na Goodreads.com i sprawdziłam kolejne części i cudownie byłoby mieć je wszystkie na półce! Piękne książki dla młodzieży!

Podczas czytania powieści nasunęło mi się jedno porównanie - ta książka jest podobna do Gniewu i świtu, który skradł moje serce. Główną bohaterką powieści jest Kalinda, która jako niemowlę została porzucona i wychowana przez kapłanki. Jako pełnoletnia osoba pragnie oddać się modlitwie i walce, chcąc pozostać w ukryciu w klasztorze. Jednak potężny radża Tarek typuje ją jako swoją setną wybrankę i dziewczyna nie ma wyboru - musi udowodnić, że mimo swoich słabości podoła w turnieju tronowym. Jednak jak poradzić sobie w tak niebezpiecznym świecie, w którym walka toczy się na życie i śmierć, w którym Kalinda nie chce brać w tym udziału i nie marzy o tym, aby zostać królową jak inne dziewięćdziesiąt dziewięć kobiet?


Podobała mi się ta powieść i fabuła stworzona przez Emily R. King. Od razu polubiłam główną bohaterkę, która oczywiście nie wyróżnia się jakoś szczególnie. Jest przedstawiona jako słaba dziewczyna z tajemniczą mocą, którą pragnie ukryć. Jednak jej słabość to tak naprawdę jej tarcza obronna, która wskazuje jej drogę, którą musi podążać. Jej rozwój postaci też był bardzo dobry, bo nie był gwałtowny. Najpierw widzimy jak Kalinda jest słabą i niepewną dziewczyną a z czasem uświadamia sobie jak może zamienić wady na korzyść będąc niezwyciężoną. Innymi bohaterami powieści są oczywiście przede wszystkim kobiety, ale poznajemy też przyjaciela głównej bohaterki Jaya i ich przyjaźń to było coś pięknego! Kalinda wybrana jako setna jest eskortowana przez kapitana straży radży - Devena i tutaj pojawia się wątek miłosny, o którym sama nie wiem, co mam myśleć, ponieważ moje uczucia są podzielone.

„Setna królowa” przedstawia walkę kobiet na arenie, które potrafią być bezwzględne i wykorzystywać do swoich celów. Oczywiście główna bohaterka nie chciała chciała to powstrzymać, ale z drugiej strony nie miała zbytnio wyboru, skoro została wybrana. To dopiero pierwszy tom z tej serii, ale muszę przyznać, że trochę nie podobało mi się to jak przedstawiano kobiety i jak je traktowano. Jednak patrząc na tamtą kulturę i chęć oddania klimatu przedstawionej historii rozumiem autorkę, że poszła w tę stronę. Jestem bardzo ciekawa kolejnych tomów. Styl powieści dobry i czyta się ją przyjemnie. Jest lekki i zrozumiały a jeśli szukacie powieści podobnych do Gniewu i świtu, to jak najbardziej mogę Wam polecić tę powieść.

Podsumowując jako pierwszy tom z serii jestem nią zaintrygowana, bo to dopiero początek podróży Kali i wszystko może się jeszcze wydarzyć. Jestem ciekawa jak rozwinie się moc głównej bohaterki i czy uda jej się znaleźć bezpieczeństwo i drogę ucieczki. Z niecierpliwością będę wyczekiwała kolejnego tomu, bo myślę, że jeszcze nie jeden wątek mnie jeszcze zaskoczy.

Ta wartość, o której wspominam spowodowana jest tym, że w serialu pojawia się coraz więcej dziur w logice, niespójności w wątkach i narracji jaka jest prowadzona. W sumie nie ma się czemu dziwić, bo zazwyczaj jak serial ma za dużo sezonów albo nie ma na niego pomysłu robi się jedno wielkie masło maślane. Mimo wszystko oglądam, bo jestem ciekawa, co będzie dalej (podobnie miałam z innym serialem, który myślę, że wciąż jest dalej popularny - Pretty Little Liars. Gdy zobaczyłam zapowiedź książki „Riverdale. Dzień wcześniej” stwierdziłam, ze to jest to, że muszę sprawdzić twórczość tej autorki. By dowiedzieć się co działo się w miasteczku przed wszystkimi wydarzeniami z serialu. Dlaczego Jugheadem i Archie za sobą nie przepadają? Jak wyglądało życie Veroniki i od kiedy tak naprawdę Betty czuła motyle w brzuchu do Archiego...

Micol Ostow

Riverdale. Dzień wcześniej

Riverdale #1

Wydawnictwo Feeria Young

Powieść została opowiedziana z perspektywy znanych nam bohaterów z serialu. Każda postać jest inna i na całe szczęście zostały zachowane ich wszystkie cechy charakteru oraz zachowania. Styl powieści jest lekki i czytało mi się tę książkę bardzo dobrze. Nie ma się wrażenia, że bohaterowie książkowi odbiegają od tych, których zdążyliśmy pokochać w serialu, ale moim zastrzeżeniem jest to, że brakowało mi emocjonalnego podejścia do nich. Miałam wrażenie, że ich emocje w niektórych momentach są sztuczne, bardzo płytkie przez co nie mogłam w stu procentach wczuć się w ich sytuacje. „Riverdale. Dzień wcześniej” to książka młodzieżowa i daje każdemu fanowi tej serii możliwość wgłębienia się w fabułę. Odkrycia czegoś nowego, czego jeszcze nie wiedział. Fabuła jest prosta. Ma ukazywać dzień wcześniej czyli bez większych wzlotów i upadów. Kończy się w bardzo przewidywalny sposób i mimo że tak jest chętnie przeczytałabym kolejny tom.

Czy ta książka jest dla wszystkich? Myślę, że tak, ale najbardziej spodoba się ona fanom serii. Podobało mi się, że „Riverdale. Dzień wcześniej” zachował atmosferę pierwszego sezonu z serialu. Gdzie panował strach i niepewność, która przełożyła się na wiadome wydarzenia. Podsumowując to była przyjemna lektura, która pozwoliła mi popatrzeć trochę z innej perspektywy na wydarzenia z serialu. Jeśli jesteście fanami Riverdale. To myślę, że ponowne spotkanie z Archiem, Veroniką, Betty i Jugheadem jest obowiązkowe.