„Córka Królowej oceanów” to kontynuacja serii. przeczytałam ją od razu po zakończeniu pierwszego tomu. Wynikało to z faktu, że nie mogłam wytrzymać i musiałam dowiedzieć się, co jest dalej. Zważając na to jak kończy się tamta książka. Bohaterka odzyskała część mapy, a także udało jej się uwięzić piratów, którzy jeszcze jakiś czas temu sami ją więzili. Jednak Alosa jest dalej rozkojarzona. W swoim wnętrzu czuje coś, czego wcześniej nieczuła, a uczucia do pierwszego oficera sprawiają, że zaczyna się mylić. Do tego nieprzyjaciele - w tym jej ojciec mogą okazać się przeciwnikiem, którego główna bohatera nie będzie mogła pokonać...
Córka Króla Piratów
Córka Króla Piratów #1
Wydawnictwo Filia
Tłumaczenie: Katarzyna Agnieszka Dyrek
Zamówienie tej serii, która znajduje się tutaj to było coś dobrego i nie żałuję tego. Tak jak wspominałam we wcześniejszej recenzji, która dotyczyła pierwszego tomu, nie lubię serii filmowej o piratach. Jedynego pirata jakiego jestem w stanie znieść to ten z Piotrusia Pana. Czy ten tom był lepszy? Pod wieloma względami tak. Na pewno więcej się działo, było więcej zwrotów akcji i co najważniejsze poznaliśmy Alosę z zupełnie innej strony. Nie tylko tej nadludzkiej - syreniej, ale i wrażliwej. Takiej, która niby była widoczna w pierwszym tomie, ale nie do końca. Główna bohaterka zachowywała się inaczej, bardziej myślała nad kolejnymi krokami w swojej podróży i co najważniejsze - nie bagatelizowała siły swojego przeciwnika, z którym przyszło jej walczyć.
Jeśli chodzi o wątek z matką to przeczuwałam, że tak on się potoczy. Sam tytuł sugeruje czytelnikowi, że znajdzie on odpowiedzi na temat pochodzenia dziewczyny, jej mocy oraz tego, co stało się z jej matką. Tutaj był to wątek, który można było łatwo przewidzieć, ale jednocześnie smutny. Podobało mi się, że nie wszystko szło po myśli wszystkich bohaterów i spotykały ich różne nieprzewidziane sytuacje czy nawet śmierć niektórych osób z załogi. Ojciec dziewczyny w pierwszej części był okrutny, a tu wydaje mi się, że niby był i nie był. Końcowe wydarzenia z powieści niestety lekko zostało spłycone i tu bardziej podobał mi się wartki początek i środek powieści. Na całe szczęście to tylko dwa tomy, bo nie wyobrażam sobie, żeby mogło to się ciągnąć przez trzy. Odetchnęłam z ulgą jak doczytałam do końca i okazało się, że wszystko skończyło się tak jak powinno.
Styl powieści nie różni się niczym od tego, który poznałam w „Córce Króla Piratów” i czytało mi się tę historię przyjemnie. Oczywiście polecam Wam zarówno pierwszy tom jak i kontynuację. Cała seria jest dobrą odskocznią. Sprawdźcie sami i być może też wrzucicie ją do koszyka w księgarni Inverso.
