Recenzja #165 - Estelle Maskame „Czy wspominałam, że za Tobą tęsknię?”

Seria Dimily jest uznana za fenomenalny cykl, który podbił serca czytelników na całym świecie. Jakie są kolejne losy Eden i Tylera, którzy postanowili się przyznać swojej rodzinie, że są w sobie zakochani? Czy mnie, sceptycznie nastawionej do tej serii po drugim tomie, spodobało się zakończenie? Muszę zaznaczyć, że jestem zawiedziona poziomem, bo widać wiele niedociągnięć, brak emocji i tego czegoś co nie pozwoliłoby o sobie zapomnieć...

Dimily #1 | Dimily #2

Eden i Tyler przyznali się najbliższym, że są w sobie zakochani, ale niestety wszystko poszło nie tak i chłopak postanowił wyjechać, zostawiając Eden samą z całym bałaganem. Mija rok i dziewczyna znów pojawia się w Santa Monica w szczególny dla niej i Tylera dzień - Czwartego Lipca. Niestety mimo tego, że minęło już sporo czasu to relacje dziewczyny z ojcem i jednym z przyrodnich braci ani trochę się nie polepszyły. W końcu „tą” dziewczyną, która zakochała się w swoim przyrodnim bracie. I mimo że to nie była tylko jej decyzja, sama musi się z tym mierzyć. Przez co jest wściekła na Tylera, bo on po prostu uciekł. W tym wszystkim, co się dzieje, jedynym oparciem dla Eden jest jej matka, Ella i przyjaciółka Rachel. I wszystko może zaczęłoby się układać, ale pewnego dnia do miasta wraca Tyler. Początkowo dziewczyna nie chce go widzieć i pragnie zapomnieć, ale z pomocą przychodzi Ella, która za wszelką cenę chce uratować rodzinę. Macocha Eden wpada na pomysł wyjazdu na weekend. Czy podczas tego czasu Eden i Tyler wyjaśnią sobie wszystko? Czy ta rozbita rodzina ma szansę na to by zacząć wszystko od początku?

Autor: Estelle Maskame
Tytuł: Czy wspominałam, że za Tobą tęsknię?
Seria: Dimily #3
Wydawnictwo: Feeria Young
Strony: 330

Ten wyjazd weekendowy to tylko początek, ponieważ Eden po namowach Tylera postanawia wyjechać z nim do Portland. To wszystko oczywiście skomplikowało sprawę, ale nie to jest najważniejsze. W końcu ci dwoje się zrozumieli i szerze porozmawiali. Brakowało tego między nimi. Jednak czytając tę część jestem zawiedziona, ponieważ brakowało mi emocji. Tam gdzie powinny one się pojawić w ogóle ich nie było, a tam gdzie były, było ich po prostu za dużo. Dodatkowo fabuła została spłaszczona tak, że chyba bardziej się nie dało. To tak jakby autorka chciała wszystko pomieścić w dwudziestu paru rozdziałach i powiedziała swoim czytelnikom: „The end. Cześć, było miło, ale się skończyło”. Strasznie byłam rozczarowana samym wątkiem Tylera, który pod koniec drugiego tomu uciekł i ślad po nim zaginął. Nie podobała mi się też rozmowa samej Eden z ojcem... tam to kompletnie było takie jedno wielkie niemiłe zaskoczenie. W pewnym momencie fabuła dziwnie została przerwana i nie mogę powiedzieć, że jest to dla mnie jakieś wielkie *wow*. Oczywiście lubię tę serię, bo mimo wszystko jako całość jakoś wszystko się składa. Ale ostatnią część zaliczam do najsłabszego ogniwa.

Bohaterowie, a zwłaszcza Tyler przeszedł przemianę wewnętrzną i widać, że na nim autorka skupiła większą uwagę. Szkoda, że przy Eden tego zabrakło, bo brakowało mi odniesień do jej życia, które toczyło się po niespodziewanym odejściu Tylera. Oczywiście była najpierw smutna, a potem na niego wściekła, jak i na cały świat dookoła, ale no właśnie... ona była tą samą dziewczyną. Mówiła jedno, a potem myślała drugie. Wmawiała sobie pewne rzeczy. I rozumiem, chciała to wyprzeć, ale w pewnym momencie to mi w ogóle nie grało. Cieszę się, że w powieści znowu mogłam przeczytać o Emily czy Amelii, zapomnianej bohaterce z pierwszego tomu.

Podsumowując, „Czy wspominałam, że za Tobą tęsknię?” to książka, która z pewnością w jakiś sposób zakończyła tę zakręconą historię o zakazanej miłości. Jednak dla mnie nie było efektu *wow*, na które liczyłam i przez co się zawiodłam. Książkę oczywiście polecam sympatykom całej serii i myślę, że może się spodobać. Osobiście uważam, że zabrakło jej tego czegoś, co pozwoliłoby na chęć powrotu do niej. Ale nie skreślam całej serii, bo jako całość czytało mi się ją dobrze i gdy któraś z moich koleżanek będzie szukała lekkiej i niecodziennej historii o miłości, to na pewno polecę im serię Dimily.