Zrozumieć innych i świat

Może niektórzy z was byli kiedyś świadkami wyśmiewania kogoś z powodu jego inności. A może sami w przeszłości doświadczyliście takiego traktowania przez rówieśników. Bardzo typowy i często spotykany obrazek. Jednak nikt nie ma prawa do tego by śmiać się z drugiego człowieka. I to tylko dlatego, że np. jest niepełnosprawny, troszkę grubszy lub biedny? Serio to takie ważne? Wszyscy musimy być tacy sami? No nie wydaje mi się.

Stojąc po dwóch stronach tej samej rzeczywistości mogę powiedzieć, że życie osoby innej w tym przypadku osoby niepełnosprawnej, jest niekiedy bardzo ciężkie. Będąc osobą sprawną nigdy nie zastanawiamy się nad tym jak to jest, kiedy się tego nie ma. W życiu doświadczyłam utraty zdrowia i zderzyłam się ze ścianą, a upadek bardzo bolał. Jeśli myślisz, że to najgorsze co mogło cię spotkać już się stało, to poczekaj, bo są jeszcze ludzie. Myślisz, że nie potrafią wbić ci szpili w stopę albo noża w plecy... potrafią i to chyba najbardziej boli niż utrata sprawności.

Sytuacja dosłownie z przed roku, podczas której usłyszałam, że zawsze będę nikim, bo straciłam zdrowie. I to dlatego dużo osób odeszło, bo już nie jestem sprawna i dobrze mi tak. Ktoś musi dostać za swoje. Faktycznie zdarzyło się kilka takich osób, ale co z tego? Ich decyzja, trochę głupia i dlaczego taka, o tym później. Niemniej jednak te słowa bardzo mnie bolały, choć usłyszałam je od osoby, która tak naprawdę nic nie wiedziała o mnie i dlaczego to wszystko się stało. I gdybym bardzo się przejęła pewnie znowu bym się w sobie zamknęła. Dobrze, że miałam przy sobie osoby, które mnie wsparły i spłynęło to po mnie jak po kaczce, ponieważ nikt nie może mi powiedzieć, że jestem nic niewarta, bo się wyróżniam. Moja osobowość i to jaka jestem nie pochodzi z zewnątrz, tylko z wewnętrznego piękna. Nie ocenia się książki po okładce. Czasem brzydka okładka, może być bogata w wiedzę, o którą nikt by jej nie podejrzewał.

Jeśli chodzi o sprawność, to łatwo można ją stracić przez własną głupotę, nieuwagę lub po prostu zły los. Z dnia na dzień możemy złamać nogę, zerwać więzadła pod kolanem, skręcić rękę lub cokolwiek innego, co wiąże się z niepełnosprawnością chwilową bądź stałą. Miłym doświadczeniem to nie jest, ale wtedy naprawdę bardzo dużo można zrozumieć. Zrozumieć te osoby, które mają to na co dzień, te którym ktoś powiedział, że mają przekichane i nie chce się mieć z nimi nic wspólnego. Odwracając się od różniących się od nas ludzi pokazujemy, tę naszą okładkę, która jest piękna, ale w środku nic nie ma. Ile złapaliście się na tym, że książki te z ładnymi okładkami, niekiedy zachwalane przez tylu recenzentów to tylko jedna wielka sklejka słów i nic poza tym? Trzeba doceniać każdego bez względu na to jaki jest, kim jest, chodzi o własnych siłach czy jeździ na wózku lub jest biedny. Jak cię widzą tak cię piszą, ale nie tylko liczy się pierwsze wrażenie. Czasem wnętrze bardzo szybko daje o sobie znać i czy naprawdę warto katalogować innych, skoro wiemy, że sami nie chcielibyśmy aby nas tak traktowano. Warto się nad tym zastanowić.

*tym postem nie chce nikogo urazić i nie mam na celu przypisywania kogoś gdziekolwiek. Chciałam tylko opisać pewne zjawisko, które czasem zdarza się na świecie.