#57 - Zostawić wszystko i wyruszyć w samotną podróż...

Czas zacząć nowy cykl, o którym wspominałam. Pomysł ten przyszedł mi do głowy z pomocą mojej przyjaciółki Izy, której serdecznie dziękuję. Myślę, że taki sposób na recenzje z porównaniem jej do ekranizacji będzie dobrym pomysłem i mam nadzieję, że Wam też się spodoba.

 

Jakiś czas temu obejrzałam film „Dzika droga”, który jest ekranizacją, zrealizowaną na podstawie książki. Tak, tak, pierwsze obejrzałam film, a potem sięgnęłam po książkę. Jednak nie uważam tego za błąd.

Cheryl Strayed

Dzika droga. Jak odnalazłam siebie

Wydawnictwo Znak

Tłumaczenie Joanna Dziubińska

Okładka książki nawiązuje do ekranizacji, w której to Reese Witherspoon wcieliła się w główną rolę. Swoją drogą uwielbiam tę aktorkę i to dzięki niej zapragnęłam przeczytać tę powieść. Książkę napisało samo życie. Uwielbiam takie książki. Jest to historia prawdziwa, oparta na faktach.  Główną bohaterką Cheryl, która będąc młodą dziewczyną zagubiła się w swoim życiu. Do tego wszystkiego należy jeszcze dorzucić, że straciła ona matkę i ta strata także pociągnęła za sobą zdezorientowanie ze strony Cheryl. Zmagając się ze stratą bliskiej osoby szuka pocieszenia. Przez co rozpada się jej rodzina, rozwodzi się, zażywa narkotyki. Pewnego dnia natrafia na informację o samotnej podróży szlakiem PCT (Pacyfic Crest Trial). Najpierw nie bierze tego pod uwagę, ale później szybko zmienia zdanie i postanawia wyruszyć w podróż, co jest także pewnym impulsem do zmiany swojego życia na lepsze. Podczas podróży przeżywa wiele, ale w gruncie rzeczy ta wędrówka wiele ją uczy. Dziewczyna zauważa swoje błędy, staje twarzą w twarz z przeciwnościami losu. Wiadomo będąc w dziczy, samotnie, jest się skazanym tylko na siebie i w gruncie rzeczy musimy wypracować w sobie chęć do walki o przetrwanie. W tym przypadku była to walka o przetrwanie wewnętrzne i zewnętrzne. Główna bohaterka pokazuje, że niemożliwe staje się możliwym, jeśli tylko naprawdę tego chcemy i pokażemy odrobinę silnej woli.

I tu rodzi się pewien konflikt. Według mojej oceny książka i film są dla siebie świetnym uzupełnieniem. A rzadko mam takie wrażenie. Bardzo często film mnie zawodzi i to książka staje się moim ulubieńcem. W tym przypadku mimo że książka nie jest zła, bo jest bogata w wiele opisów, pokazuje wspomnianą przeze mnie siłę woli. To jednak wybieram film. Możliwe jest, że po obejrzeniu byłam tak zafascynowana tą historią, że język książki mnie trochę odstraszył. W niektórych momentach muszę przyznać, że czytało mi się ją ciężko. Niemniej jednak uważam, że zarówno książka jak i film jest godna polecenia. Wybieram film, ponieważ według mnie lepiej do mnie dotarł do moich emocji. Oglądając czułam to co przeżywa główna bohaterka. Strasznie się o nią zamartwiałam, a potem mówiłam, że jest głupia. Tak Cheryl wydawała mi się momentami zdrowo kopnięta. W głównej mierze jest to plus, bo to w pewien sposób motywacja. Oglądając film zazdrościłam jej, że miała w sobie tyle siły i zdecydowała się w taki sposób zmierzyć ze swoimi problemami. Jednak nie mogę zdradzić czy jej się udało, bo zepsułabym niespodziankę. Dla mnie to film jest lepszym odzwierciedleniem opowieści niż książka. Niektórzy mówią, że książki pisane o wydarzeniach, które wydarzyły się naprawdę zdecydowanie lepiej oddziałują na nasze zmysły, kiedy jesteśmy w stanie dostrzec to wszystkimi zmysłami na raz. Nie wiem czy to prawda, ale pokochałam tę historię od pierwszego zobaczenia i to dosłownie. W tym filmie po raz pierwszy nie widzę żadnych minusów. A muszę zaznaczyć, że ja zawsze narzekam na ekranizacje czy to filmów bądź seriali. Polecam każdemu kto lubi takie opowieści i walkę o samego siebie. Nawet w tak ekstremalnych warunkach jakie zgotowała sobie główna bohaterka Cheryl.

No i ostatnia kwestia. Zastanawiam się czy byłabym w stanie spakować swój plecak i wyruszyć w taką samotną podróż, która trwałabym niewyobrażalną ilość kilometrów. Ciekawe. I chyba raz jeszcze obejrzę ten film, aby znowu poczuć ten dreszczyk emocji.