#32 - Powroty bywają jedyną drogą do szczęścia...

Po przeczytaniu Zostań, jeśli kochasz, czekałam z niecierpliwością na kolejną część tej opowieści Druga część, spodobała mi się jeszcze bardziej.

Wróć, jeśli pamiętasz  to kontynuacja bestsellerowego cyklu Jeśli zostanę. Mija trzy lata od tragicznego wypadku, w którym to Mia straciła rodziców i braciszka. Wybudziła się także ze śpiączki, ale usunęła się z życia Adama. Pytanie brzmi dlaczego? Czytając sama nie rozumiałam tego, ale pod koniec wszystko się wyjaśniło i rozumiem postępowanie Mii.

Gayle Forman

Wróć, jeśli pamiętasz

Jeśli kochasz #2

Wydawnictwo Nasza Księgarnia

Tłumaczenie Hanna Pasierska

Przez te trzy lata od zakończenia Zostań jeśli kochasz zaszły pewne zmiany w życiu bohaterów. Mia to wschodząca wiolonczelistka, a Adam ma własny zespół i sławę, która na pierwszy rzut oka go cieszy. Zaraz po wyjeździe Mii do Nowego Yorku, nasza bohaterka bez słowa wyjaśnienia zrywa z Adamem, a jego życie się zmienia. Zapomniałam wspomnieć, że ta książka jest napisana z perspektywy Adama i na samym początku nie przypadło mi to do gustu, jednak po kilku rozdziałach nabrałam przekonania do tej narracji i odpłynęłam. Rozdziały są przesiąknięte rozgoryczeniem, niezrozumieniem, a także żalem bohatera, który przez to, że jego wielka miłość go odtrąciła źle zaczął pojmować swoje życie. Losy Adama splatają się zarówno z tymi teraźniejszymi, jak tymi z przeszłości. Cieszę, że że również w tej części autorka postawiła na wspomnienia - chwil po wypadku i obudzeniu się Mii, rozstaniu, ale także takim, w których poznajemy go dużo lepiej i staje się on bardziej widoczny niż w pierwszej części. 

Musiałam kogoś nienawidzić, a ciebie kochałam najmocniej, więc padło na ciebie. 

Naprawdę szkoda mi było Adama i to jak cierpiał z powodu odejścia Mii mimo że próbował się jakoś pozbierać. Nie rozumiałam także decyzji, które podjęła Mia, do momentu konfrontacji obojga bohaterów. Kiedy w końcu zaczęli szczerze rozmawiać, nie próbując tłumić w sobie kolejnych słów, uczuć, które wszystko dosłownie wszystko komplikowały. Zakończenie tak jak wspomniałam wyżej, mnie satysfakcjonuje, ponieważ liczyłam na ciepły, dobry i szczęśliwy koniec. Być może, był on przewidywalny, ale nie przeszkadza mi to, gdyż jego realne odzwierciedlenie było szczere i prawdziwe. Ta książka ukazała również, że jeśli uczucie jest prawdziwe to nie ma możliwości żeby miłość tak po prostu uleciała i nigdy nie wróciła. W przypadku Mii i Adama ich uczucie i więź to dowód na to, że mimo nieporozumień potrafili sobie wybaczyć i zacząć od nowa.

Gayle Forman napisała wspaniałą historię, która jest szczera, kochana i rozpływam się na samą myśl, bo zaliczam tę książkę do moich ulubionych. Jest to pozycja, w której wszystko układa się w logiczną całość, ma sens i dopełnia pierwszą część tego cyklu. Zachęcam do sięgnięcia obydwu książek tej autorki, myślę, że się nie zawiedziecie.