#112 - Czasem słowa są niepotrzebne, by wyrazić to, co kryje się w sercu [PRZEDPREMIEROWO]

Nie wiem od czego mam zacząć. Każde słowa, którymi mogłabym zacząć tę recenzję wydają mi się nieodpowiednie. Ta książka, to wulkan emocji, ludzkich pragnień. To szczera historia o tym, że prawdziwa miłość może pojawić się zawsze, w najbardziej zaskakujących i najtrudniejszych zakrętach życiowych.

 

Zarówno Bree jak i Archer wypełnili pustkę, która w nich była. Naprawili skrawki rozdartych wczorajszych dni własnego życia. A pomogło im w tym zrozumienie, troska i miłość. W skrócie brak mi słów, jeśli chodzi o tę powieść. Płakałam, przeklinałam w niektórych momentach. Po prostu tak się nie robi. Już dawno nie czułam tylu emocji. „Bez słów” autorstwa Mii Sheridan to książka warta uwagi pod każdym, dosłownie każdym kątem.

Mia Sheridan

Bez słów
Wydawnictwo Otwarte
Tłumaczenie Martyna Tomczak
Premiera: 30 marca 2016

Zaczytałam się w tej opowieści bez pamięci. Nie wątpię w to, że jeszcze do niej wrócę i jestem pewna, że polecę ją każdej mojej koleżance. Zwłaszcza tym, które uwielbiają takie historie. TOP 5 roku 2016? Możliwe, wszystko przede mną. Głównymi bohaterami powieści są Archer i Bree. Każde z nich przeszło bardzo wiele w swoim życiu i chcą na swój sposób uciec od przeszłości. W przypadku Bree Prescott jest to przyjazd do małego miasteczka, w którym ma nadzieje odnaleźć ciszę i spokój, której bardzo potrzebuje. Z kolei Archer to chłopak, który po wypadku odciął się od świata i ludzi. Żyje w samotności, któremu przyklejono etykietkę pustelnika. Pewnego dnia los krzyżuje ich życia ze sobą i spotykają się. Bree jest wyraźnie zainteresowana mężczyzną, który jak jej się wydaje, nie zwrócił na nią uwagi. Gdy dowiaduje się, że Archer nie mówi, chce za wszelką cenę mu pomóc, co z kolei nie podoba się przystojnemu i zamkniętemu w sobie chłopakowi. Co spotkało Bree, a co Archera? Czy dziewczyna zdoła się przedrzeć przez wszystkie warstwy i nauczy go ponownie cieszyć się życiem? Co z ich uczuciem i czy ma ono jakiekolwiek szanse na to by przetrwać? Niestety to tylko ułamek pytań, na które ja znam odpowiedź, ale nie mogę wam o nich opowiedzieć, bo zepsułabym wszystko.

Bohaterowie. Wykreowanie Bree nie było dla mnie czymś zaskakującym, z kolei Archer, to postać literacka, która nie była mi dotąd znana w ogóle. Jego wszystkie uczucia, które były ukryte jak w skrzyni zamkniętej na kłódkę, a klucz wyrzucono. Nieświadomość, a zarazem jego strach przed światem wydały mi się seksownymi i intrygującymi cechami. Ból, szczerość, ale i lęk skradły moje serce, zdecydowanie mogłabym się znaleźć na miejscu głównej bohaterki. Mężczyzna prawdziwy, choć jego definicja wydaje się być nieidealna. To jednak w tej nie idealności, tkwi całe piękno i prawdziwość świata. Mia Sheridan postarała się by w przypadku tej dwójki jak i reszty bohaterów pokazać wachlarz emocji i charakterów. Faktycznie spotykamy się tutaj z klasycznym schematem – skrzywdzeni, zakochani, bezwzględni. Ale takie właśnie jest ludzkie życie. Składa się właśnie z takich elementów, a życie każdego z nas jest niekiedy niesprawiedliwe i pełne rozczarowań. Zwłaszcza jeśli ludzie czegoś nie rozumieją, a pośród to całe nieporozumienie wkradło się kłamstwo.

„Bez słów” to książka, która opowiada o miłości prawdziwej, która narodziła się z bólu. To miłość spotykana, ale rzadko, ponieważ jest bardzo trudna i naprawdę trzeba chcieć, by budować na gruzach tego co zostało nam zabrane w przeszłości. Archer i Bree to bohaterowie przesiąknięci bólem po stracie. To bohaterowie walczący o lepsze jutro. Wspólne. A książka fenomenalna, trzymająca w napięciu, pełna emocji. Zaopatrzcie się w chusteczki, jeśli jesteście wrażliwi. Z pewnością się przydadzą. I dodatkowo muszę zaznaczyć, że: „jeszcze tylko jeden rozdział”, nie zadziała. „Bez słów”, to narkotyk w czystej postaci. Polecam!