Sekrety władców Imperium Osmańskiego - recenzja książki #218 - John Freely „Prywatne życie sułtanów”

O Imperium Osmańskim, mogłabym rozmawiać godzinami. Ci, którzy mnie znają, wiedzą, że interesuje się tym tematem i każda najmniejsza informacja jest mi znana. Gdy pojawiła się u nas książka Johna Freely'a, wiedziałam, że muszę ją przeczytać.

Imperium Osmańskie państwo tureckie na Bliskim Wschodzie, założone przez Turków osmańskich. Było to jedno z plemion tureckich w zachodniej Anatolii. Książka „Prywatne życie sułtanów” opowiada o tajemnicach i sprawach, jakie miały miejsce w pałacu Topkapi. Oczywiście dla mnie to kolejna wspaniała podróż, w której znów dowiedziałam się trochę więcej o życiu, jakie rozgrywało się w tej pięknej złotej klatce. Lektura autorstwa Johna Freely'a jest podzielona na dziewiętnaście rozdziałów i każdy z nich opowiada jakąś część o wielkim Imperium Omańskim, które za sprawą Sulejmana Wspaniałego przeżywało swój złoty wiek.

Autor: John Freely

Tytuł: Prywatne życie sułtanów

Wydawnictwo: Znak Literanova

Strony: 363

Czytanie tej książki to była dla mnie absolutna przyjemność. Będąc fanką „Wspaniałego stulecia” i „Wspaniałego stulecia Sułtanki Kösem”, to właśnie ta lektura była moim obowiązkiem. Czytelnik przenosi się do zupełnie innego świata, w którym jest pełno intryg, przepychu i namiętności. Wydaję mi się, że nie można już nic więcej dopowiedzieć na temat tego państwa, ponieważ każda tajemnica została odkryta. Najlepszym i w sumie najpiękniejszym, rozdziałem jest ten o Sulejmanie Wspaniałym i jego wielkiej miłości do Hürrem. W książce pojawiły się wiersze i wyznania miłości, które do siebie wypisywali będąc z dala od siebie, np. gdy Sulejman wyjeżdżał na wojnę. Warto też zaznaczyć, że Sulejman do nikogo innego nie pisał tak pięknych wierszy, jak do Roksolandy. Jego wcześniejsza nałożnica – znana wszystkim jako Mahidevran mogła tylko pomarzyć o takiej miłości:

Jesteś moją siłą, mym księżycem, moją wybranką,
mym przyjacielem, sensem życia, moją sułtanką,
pełnymi kłosami pszenicy, szczęściem, dobrym winem,
zapachem wiosny, triumfem, słońcem, moją miłością.

Innym ciekawym rozdziałem jest ten, który opisuje wydarzenia związane z szalonymi sułtanami. Gdy syn sułtana Ahmeda I i sułtanki Kösem – Murad IV, nie miał potomka, który objąłby po nim władzę, zostali tylko dwaj pretendenci do tronu – Ibrahim i Kasim, którzy byli jego braćmi. Obaj wówczas byli zamknięci w Złotej Klatce. To właśnie kafes była tym co sprawiała, że przyszli władcy byli niespełna rozumu. To za czasów Ahmeda I została wprowadzona Złota Klatka, ponieważ Ahmed będąc jeszcze księciem był świadkiem bezwzględnego bratobójstwa ze strony swojego ojca i obiecał sobie, że nigdy nie zabije swojego rodzeństwa. Do takiego kafes, która była częścią haremu trafił pierwszy chory psychicznie sułtan – Mustafa I Szalony.  

Kasim panicznie bał się władcy i z pokorą oddawał mu należyty szacunek, jednak sułtan Murad, który był surowym i bezwzględnym władcą nie zawsze kierował się słusznymi pobudkami. W czasie, gdy zmarł jego syn, sam szykował się w wyprawę na Bagdad i jeszcze tego samego dnia, gdy Kasim życzył mu powodzenia, z rozkazu sułtana został uduszony. Późniejsze wydarzenia, jakie miały miejsce, gdy sułtan Murad był na wojnie tylko przyczyniły się do tego, że jedynym spadkobiercą do tronu osmańskiego był Ibrahim i gdyby nie jego matka, Kösem, książę na pewno by nie przeżył.

O tym Imperium jest tyle informacji, że moja recenzja mogłaby ciągnąć się w nieskończoność. Jeśli jesteście ciekawi tej pozycji serdecznie was do tego zachęcam. Lektura obowiązkowa dla fanów „Wspaniałego stulecia”, ale i dla wszystkich, którzy chcą zrozumieć ten świat, jak również obecną władzę, jaka jest tam sprawowana.