#231 - Poppymin...

Przed przeczytaniem „Tysiąca pocałunków” zaopatrz się w chusteczki, bo prawdopodobieństwo złamanego serca i czerwonych oczu od płaczu jest pewne!

Zostałam zdruzgotana, a moje serce krwawi. Czuję się tak... okropnie poruszona! Trudno mi jest zebrać jakiekolwiek myśli w jedną całość, więc nie zdziwcie się, jeśli recenzja będzie bardzo chaotyczna. Autorka Tillie Cole zaskarbiła sobie moje serce i dodaje ją do listy moich super-najulubionych pisarek na całe życie. Miejsce zajęła tuż obok Brittainy C.Cherry, Listy de Jong oraz K.A. Tucker czyli zacne grono jej się trafiło.

Zacznę od okładki tej książki, która jest przepiękna! Jest równie piękna jak oryginalna. „Tysiąc pocałunków” opowiada historię Poppy i Rune'a, którzy poznali się, gdy byli dziećmi. Już od pierwszego dnia połączyła ich ta tajemnicza nić, którą można nazwać przeznaczeniem. Byli nierozłączni do dnia, kiedy Rune wraz z rodzicami musiał wrócić do Norwegii. Ich miłość została wystawiona na wielką próbę, ale obiecali sobie, że będą utrzymywać ze sobą kontakt i przezwyciężą rozłąkę, ponieważ są ze sobą po wsze czasy. Niestety nie zawsze obietnice zostają dotrzymane i zostają złamane. Poppy bez wyjaśnienia po wyjeździe chłopaka, zrywa z nim kontakt i Rune od tamtego dnia zmienia się nie do poznania. Jednak nie zna powodu, dlaczego dziewczyna podjęła taką decyzję. Co z prawdą? Czy serce Rune'a ponownie rozpadnie się na milion kawałeczków?

Tillie Cole

Tysiąc pocałunków

Wydawnictwo Filia

Tłumaczenie Katarzyna Agnieszka Dyrek

Te 430 stron minęło jak jedno mrugnięcie. Nie płakałam przy tej książce! Ja wyłam, jak bóbr. Zostałam zmiażdżona, moje serce pękło. Nie mogłam pojąć dlaczego? Tyle uczuć i emocji autorka wlała w tę historię, że to jest trudne do pojęcia! Ta książka mnie przerosła, mimo że można mówić o jej schematyczności. To nie o schematyczność chodzi, tu liczy się główne przesłanie. Fabuła jest rozpaczliwa i do bólu prawdziwa. Gdy traficie w moment, który wydaje się być końcem. Szybko i bez przerw, będziecie chcieli poznać zakończenie książki. Myśląc o „Tysiącu pocałunków” mam ciarki na plecach i w dalszym ciągu targają w mnie wszystkie emocje — od radości, śmiechu i szczęścia, po cierpienie ból i smutek. Dla mnie to powieść, która sprawiła, że kac książkowy jest murowany.

Tym razem nie będę opowiadać o bohaterach z jednego prostego powodu. Nie jestem w stanie opisać ich tak, abyście stwierdzili czy są to wspaniali bohaterowie. Dla mnie ich miłość i dojrzałość była szczera i wyczuwalna w każdym słowie, jakie wypowiadali. Autorka opisała trudny temat, ale zadbała o najmniejszy szczegół. Chcę więcej takich książek! Takie opowieści są bolesne, ale to właśnie one znów sprawiły, że pokochałam gatunek młodzieżowy, który opisuje tak trudne i druzgocące problemy młodych dorosłych.

Oczywiście z całego serca będę polecać Wam tę książkę, ponieważ ona jest jedną wielką tykającą bombą. To opowieść o miłości, która jest nieskończona. Miłości, która potrafi przetrwać wszystko. Ta powieść ze mną zostanie, jak Poppy i Rune, na wieki wieków, po wsze czasy.